Around the world in 80 days.

Je stippelt een reis uit waarbij je in 80 dagen rond de wereld trekt. Natuurlijk mede naar aanleiding van het boek van Jules Verne. Je kunt het ook in 40 dagen doen, of 50, of 60, of 100. Maar 80 dagen is een klassieker. Je arriveert in New York en gaat op Broadway op zoek naar shows en musicals van dat moment. Er zijn veel shows zoals the phantom of the opera en Chicago die al decennialang gespeeld worden dus weet je zeker dat wanneer je naar de phantom wilt je dat ook in oktober, of volgend jaar maart kunt doen. Soms zijn er nieuwe producties. Sinds enige tijd wordt in een klein experimenteel theatertje dat gerund wordt door een groep enthousiaste jongeren het stuk around the world in 80 days gespeeld. En ook al heb je reeds twee musicals gezien gedurende  de twee dagen die je tot je beschikking hebt, around the world is een must waar je met geen mogelijkheid onderuit kunt. Stel je voor dat iemand erachter komt dat deze productie werd gespeeld op het moment dat jij vanwege je wereldreis in NY was en je tot je schande moet bekennen daar niet geweest te zijn dan ben je toch de risee van de familie. Dan maar geen Met, Moma, Guggenheim of boottocht. Uiteindelijk heb je dat allemaal al eens gedaan. En around the world is echt de eerste keer. Wederom op Times Square een kaartje gekocht voor de avondshow. Het is trouwens onvoorstelbaar dat op Broadway de meeste shows 2 x per dag worden gespeeld en soms wel 3 x. Zondags zijn veel theaters gesloten maar lang niet allemaal. In de beide vorige voorstellingen die ik heb gezien werd geacteerd op een wijze alsof het een première betrof. Voor dit soort prestaties dien je topacteur te zijn. In de stal van Joop van den Ende heb je ze ook maar toch lijkt het of in Amerika alles met nog meer inzet gebeurt. De concurrentie is misschien ook groter.

De avondvoorstelling gaf mij de gelegenheid nog even een jurk te kopen. Ik wandelde over 6th Ave richting Central Park. Bij dit park sloeg ik af naar the 5th en op de hoek bevindt zich Bergdorf Goodman. Een zaak chiquer nog dan Saks. Ik startte op de eerste verdieping waar de kledingafdelingen begonnen. Zoals in de meeste zaken tref je op de begane grond uitsluitend de bekende cosmeticamerken aan. Daarboven zitten op veel verdiepingen alle bekende couturiers. Dat is naar ik persoonlijk heb ervaren over de hele wereld hetzelfde. Van Moskou tot Kuala Lumpur, Hongkong, Singapore en New York. Wat ik niet wist, omdat ik nog nooit verder dan kijken ben gekomen, is dat naarmate je hoger komt de maten ook groter worden. Op de eerste verdieping ging het niet verder dan size 6. Zelfs toen ik 20 kg lichter was paste ik hier niet in. Ik werd ondanks alle fijne en bijzondere dingen toch een beetje mistroostig. Eigenlijk wilde ik alweer de pijp aan Maarten geven ondanks de dress code van black tie en evening dress. Ze zullen me echt niet uit de trein gooien zei ik tegen mezelf en anders eet je maar in je eigen suite. Waarom met zoveel fantastische belevenissen en ervaringen mij nog druk maken over een avondjurk die ik waarschijnlijk slechts één keer in mijn leven zal dragen. Ik vroeg een verkoopster om hulp die mij naar de 6e verdieping verwees. Daar heeft men avondkleding in jouw maat. Ik met de roltrap omhoog waar een andere verkoopster met een telefoon in haar hand mij al opwachtte. Ja, ik zie haar hoorde ik zeggen. Ze komt juist de roltrap op. Van beneden was dus al naar boven doorgegeven dat er een wanhopige vrouw aankwam op zoek naar haar passende avondkleding voor een avondje in een trein. Hoe gek kan men zijn. Deze verkoopster bekeek mij en nam mij mee. Ze vroeg naar mijn speciale wensen waarop mijn antwoord was dat ik maar één wens had namelijk een jurk die paste en niet al te gek stond. Ik had al gezien dat een avondjurk zoals die hier hingen out of the question was. Deze waren allemaal 30cm langer dan dat ik groot ben. Niet alleen ben ik kogelrond maar ook nog een lilliputter. En daarover valt niet te lachen. Aan de rekken hing niets. Nog niet wanhopen want zij had een vermoeden dat er ergens jurken aanwezig waren die wel in mijn maat waren en bovendien geschikt voor het doel waarvoor ik hem  nodig had. Ze liet mij in de kleedkamer achter en kwam even later met drie jurkjes terug. Ik viel meteen voor één. Een antraciet grijze Armani met lange mouwen die ik op kan stropen zonder dat je denkt goh, die gaat zeker een partijtje knokken. Ik trok hem aan en dat betekende meteen het einde van mijn zorgen. Ook de verkoopster werd enthousiast. Ze vond dat er nog iets bij moest. Juwelen. Ja zeg, ik heb schitterende juwelen thuis en die ga ik echt niet kopen. Even later kwam ze met een heel mooie sjaal aanzetten. Ze drapeerde hem om mijn hals en riep meteen uit dat hij geweldig stond. Ik ben echter geen sjaal mens. Bij anderen blijven ze altijd geweldig zitten, doch niet bij mij. Bovendien een sjaal over mijn boezem maakt deze nog groter en daar zit ik echt niet op te wachten. Ze vroeg mij nog met haar mee te gaan naar een andere afdeling. We gingen naar beneden en daar liet ze me bijous zien die evengoed nog behoorlijk aan de prijs waren. Ze had me al verteld dat ik op iedere hoek van de straat voor een paar dollar sieraden kan kopen die ik bij wijze van spreken na het dragen meteen weer kan weggooien. Ik zei tegen haar dat ik haar advies zou opvolgen en op de straat wel wat zou kopen. Met alleen de jurk in een mooie tas ging ik weer naar buiten terwijl ik mij realiseerde dat ik op meer dan voortreffelijke wijze was geholpen. Wat ik in Moskou had gefantaseerd en wat Julia Roberts als pretty woman was overkomen op Rodeo Drive was aan mijn deur voorbij gegaan. Toch ging mijn fantasie door toen ik even later Saks binnenstapte en met enige triomf met mijn tas van Bergdorf Goodman in de hand langs hun kleding struinde.

Op weg naar het hotel zocht ik nog naar bijous maar kon niets vinden. Ik liet het er maar bij.

Ik wilde nog richting Hudson voor verkoeling. Bij de 11e avenue aangekomen bedacht ik dat het niet verstandig was in de bloedhitte, want dat was het, nog lang te wandelen als ik 's avonds van de voorstelling wilde genieten. Ik trok mij terug in het hotel en begon vast de spullen in mijn koffer te doen. Om half zeven richting theater. Hier heb ik genoten van een voorstelling zo vol humor dat ik regelmatig zat te schaterlachen.  Nu werd mij ook duidelijk hoe de hoofdpersoon, Phileas Fogg die in 1872 met zijn vrienden de weddenschap aanging dat hij in 80 dagen rond de wereld kon zijn reis had gemaakt. Hij begon in Londen, ging met de trein naar zuid Frankrijk en vervolgens met een schip door het Suez kanaal naar India. Daar ging het weer verder met de trein van Bombay naar Calcutta waarbij echter tijdens de reis op een olifant moest worden overgestapt omdat de trein niet verder ging. Daarna met een schip naar Singapore en vervolgens Hongkong. Van Honkong naar Okinawa en de grote oversteek per boot naar San Francisco. Hier ging het weer verder met de trein naar Chicago en vervolgens naar New York. Daarna met de boot naar Londen waar hij dacht te laat aan te komen maar vanwege de extra dag bij het overschrijden van de datumgrens toch nog op tijd bleek te zijn en 20.000 pond rijker. 

Veel mensen hebben mij gedurende mijn reis gevraagd als je dit hebt gedaan wat ga je dan volgend jaar doen. Wat blijft er dan nog over. Ik heb daar nooit zozeer over nagedacht omdat ik eerst maar eens volgend jaar moet zien te halen. Stel echter dat dit lukt dan valt er wat voor te zeggen om dezelfde reis per boot en trein als Fogg te maken. En uiteraard te proberen dat ook in 80 dagen te doen.

Inmiddels heb ik New York met zeer veel pijn in het hart verlaten. Ik was er lang nog niet klaar voor. Geen enkel museum bezocht en wat had ik graag nog eens terug gewild naar die schitterende bronzen beelden op de wandel en fietsboulevard langs de Hudson. Nogmaals hier langs te wandelen, op mijn akkertje en over de High Line en door Central Park, mijn verlangen is bijna te groot. Wie wil er met mij mee terug naar New York? 

Andere steden deden mij ook pijn ze te moeten verlaten. Singapore vond ik erg moeilijk en Sydney jammer. Daar was het echter toch nog te koud om 's avonds ook lekker buiten te genieten. En zeker San Francisco waar ik ook nog niet genoeg van had. Maar op dit moment vind ik mijn vertrek uit New York het ergste. Dit is ook niet één stad maar een verzameling steden bij elkaar. In iedere straat, op iedere avenue is wel weer wat te ontdekken. Je raakt nooit uitgekeken. St. Patrick Cathedral werd gerenoveerd en het Battery park opgeknapt. Langs beide heb ik gelopen maar kon dus niets zien. Zie je, dit alleen al is een reden zo snel mogelijk terug te gaan. Laat ik echter eerst Zuid Afrika afwachten voordat ik weer terug snel naar een van mijn favoriete plekken. Misschien wil ik wel de rest van mijn leven in Kaapstad blijven wonen.

Voorlopig heb ik echter nog uren vliegen in het vooruitzicht. In totaal ruim 14 uur waarvan er pas drie zijn verstreken.